Κράτα το σόου Μαϊμού...

Το '90 οι Τρύπες τραγουδούσαν, διακωμωδώντας την ελληνική πραγματικότητα. Πέρασαν 26 χρόνια από τότε και δεν θα πω πως τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Όχι. Είναι ίσως και καλύτερα, γιατί τώρα πια έχουμε αγγίξει τον πάτο αυτού του σκοτεινού και βρώμικου πηγαδιού. Το θλιβερό βέβαια είναι πως οι περισσότεροι αναπολούν την περίοδο εκείνη γιατί είχαμε λέει λεφτά και καλοπερνούσαμε. Γίναμε τα κορόιδα ενός συστήματος που μας πέταξε παραισθησιογόνα ευτυχίας και μας έθισε σε αυτά. Τώρα μας ξέβρασε, με στερητικά σύνδρομα και χρεωμένους, γιατί τελικά δεν ήταν τζάμπα η ζωή αυτή. Ήταν, λέει, δανεική. Ας προσέχατε... Λες και μας ρώτησαν, λες και είχαμε επιλόγές. Ο Κομφούκιος έλεγε: "αν στείλεις κάποιον στη μάχη, χωρίς να τον έχεις εκπαιδεύσει, είναι σαν να τον προδίδεις".  Με δόλο στερηθήκαμε την εκπαίδευση. Όταν προσπάθησαν κάποιοι να αντιδράσουν, θρηνήσαμε θύματα του παρακράτος, προκειμένου να ενοχοποιηθεί η αντίδραση.

Όσο μπορούμε, με όσα έχουμε και όσο πιο μακρυά γίνεται από αυτό το καρκίνωμα, άξεστων, ημιάγριων, με αξιώματα ή μη, κλόουν. Τέχνη, μουσική, αγαπημένοι άνθρωποι, φύση. Αυτό. Μακρυά από τη φάση τους. Κράτα το σόου μαϊμού όσο θες, εμείς την κάνουμε...

Κράτα το σώου μαϊμού,κράτα το σώου
Πες μας γι' αυτούς που δεν αντέχουν να ζουν
πλάι σε σκιές που ενώ αιμορραγούν
μάσκες φορούν και επιμένουν ν' αγοράζουν,
επιμένουν να πουλάν, επιμένουν να μισούν και ν' αγαπάν
Κράτα το σώου μαϊμού κράτα το σώου
Κράτα το σώου μαϊμού κράτα το σώου...